Verbum

рыгары́зм, -у, м. (кніжн.).

Празмерная строгасць, прамалінейнасць у выкананні маральных прынцыпаў, у паводзінах.

|| прым. рыгарысты́чны, -ая, -ае.

рыгары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек, які вызначаецца рыгарызмам.

|| ж. рыгары́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

рыгарысты́чны, -ая, -ае (кніжн.).

Схільны да рыгарызму.

Р. погляд на рэчы.

|| наз. рыгарысты́чнасць, -і, ж.

рыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).

1. Вывяргаць ротам прынятую ежу, ванітаваць.

2. Моцна ікаць.

|| аднакр. рыгну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. рыга́нне, -я, н.