Verbum

ра́та, -ы, ДМ ра́це, мн. -ы, рат, ж. (разм.).

Адна з частак агульнай платы, доўгу і пад.

Плаціць грошы ў дзве раты.

ратава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ратуе або выратаваў каго-н.

|| ж. ратава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. ратава́льніцкі, -ая, -ае.

ратава́льны, -ая, -ае.

Прызначаны для ратавання, выратавання каго-, чаго-н.

Ратавальныя сродкі.

ратава́цца, -ту́юся, -ту́ешся, -ту́ецца; -ту́йся; незак.

Пазбаўляцца ад якой-н. небяспекі, пагрозы, гібелі.

Р. ад смерці.

ратава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., каго-што.

Даваць ратунак, дапамогу ў цяжкім выпадку; пазбаўляць ад небяспекі.

Р. ад голаду.

Р. лес ад пажару.

|| наз. ратава́нне, -я, н.

рата́й, -я, мн. -і, -яў, м. (уст.).

Араты.

|| прым. рата́йскі, -ая, -ае.

ратапры́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Друкарская машына малога фармату для друкавання малатыражных выданняў з машынапіснага тэксту, а таксама спосаб такога друкавання (афсетны).

|| прым. ратапры́нтны, -ая, -ае.

рата́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Размнажальны апарат для друкавання копій з машынапісу, рукапісаў, чарцяжоў, малюнкаў.

|| прым. рата́тарны, -ая, -ае.

ратаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Тое, што і ратавальнік.

|| ж. ратаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. ратаўні́цкі, -ая, -ае.

ратаўні́чы, -ая, -ае.

Тое, што і ратавальны.