Verbum

рай, ра́ю, м.

1. Паводле рэлігійнага вучэння: месца, дзе знаходзяць шчаслівае існаванне душы праведнікаў пасля іх смерці.

Рад бы ў р., ды грахі не пускаюць (прымаўка).

2. перан. Наогул пра добрыя жыццёвыя ўмовы; прыгожую мясцовасць.

Тут проста р., а не жыццё.

|| прым. ра́йскі, -ая, -ае.

рай...

Першая састаўная частка складанаскарочаных слоў, якая адпавядае па знач. слову раённы, напр.: райвыканкам, райцэнтр.

райні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Абцягнуты палатном кошык для лоўлі рою, які вылецеў з вулля.

ра́йскі гл. рай.