Verbum

скры́тны, -ая, -ае.

1. Які пазбягае адкрытасці, не расказвае іншым пра сябе.

С. хлопец.

Дзейнічаць скрытна (прысл.).

2. Скрыты ад чыйго-н. вока; таемны.

С. вобраз жыцця.

|| наз. скры́тнасць, -і, ж.

скры́ты, -ая, -ае.

1. Нябачны, замаскіраваны, тайны.

Скрытыя дзеянні.

Скрытыя замыслы праціўніка.

2. Без характэрных знешніх прыкмет.

Скрытае цячэнне хваробы.

Скрытая ўсмешка.

3. Які ўласцівы каму-, чаму-н., але яшчэ не праявіўся, знешне не прыкметны.

Скрытыя магчымасці тэхнікі.

|| наз. скры́тасць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).

скры́ўдзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго (разм.).

Тое, што і пакрыўдзіць.

скрыўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак.

Тое, што і крывіцца.

скрыўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

Тое, што і крывіць.

скры́ць, скры́ю, скры́еш, скры́е; скры́ты; зак., каго-што.

Утаіць што-н. ад каго-н.

С. сваю радасць.

|| незак. скрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

скрыча́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; -чы́ся; зак.

Знемагчы ад крыку.

Унук скрычаўся.

скрыша́льны, -ая, -ае.

Тое, што і сакрушальны.

|| наз. скрыша́льнасць, -і, ж.

скрышы́цца гл. крышыцца.

скрышы́ць гл. крышыць.