Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

размясці́цца, -мяшчу́ся, -ме́сцішся, -ме́сціцца; зак.

Заняць месца; уладкавацца.

Р. па вагонах.

Р. на кватэры.

|| незак. размяшча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. размяшчэ́нне, -я, н.

размясці́ць, -мяшчу́, -ме́сціш, -ме́сціць; -ме́шчаны; зак., каго-што.

1. Расставіць або раскласці па месцах у пэўным парадку; даць кожнаму месца.

Р. тавары на паліцах.

Р. пасажыраў у вагоне.

2. Размеркаваць паміж многімі.

Р. латарэйныя білеты.

|| незак. размяшча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. размяшчэ́нне, -я, н.

размята́ць гл. размесці.

размя́цца, разамну́ся, разамне́шся, разамне́цца; разамнёмся, разамняце́ся, разамну́цца; разамні́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць мяккім (ад сціскання, расцірання).

Воск размяўся.

2. перан. 3 дапамогай якіх-н. рухаў прывесці цела ў стан фізічнай бадзёрасці (разм.).

Р. пасля сну.

|| незак. разміна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. размі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 2 знач.); прым. размі́начны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Разміначная дарожка.

размя́ць, разамну́, разамне́ш, разамне́; разамнём, разамняце́, разамну́ць; разамні́; размя́ты; зак.

1. гл. мяць.

2. перан., каго-што. Рухамі прывесці цела ў стан фізічнай бадзёрасці (разм.).

Р. ногі.

|| незак. разміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. размі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

размяча́ць гл. размеціць.

размяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -мяша́ны іе́шаны; зак., што.

Прыгатаваць што-н. шляхам размешвання лыжкай, мешалкай і пад.

Р. цукар у шклянцы чаю.

|| незак. разме́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. разме́шванне, -я, н.

разна... (гл. розна...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «розна...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: разназначны, разнаколерны.

разнабо́й, -ю, м.

Адсутнасць узгодненасці, зладжанасці, адзінства ў чымн.

Ліквідаваць р. у працы.

Р. у правапісе.

|| прым. разнабо́йны, -ая, -ае.

разнаві́днасць, -і, ж.

Прадмет або з’ява, якая ўяўляе сабой відазмяненне асноўнага віду, катэгорыі.

Р. пшаніцы.