Verbum

наёмны, -ая, -ае.

1. Які працуе па найме або які выконваецца наёмнай сілай.

Н. рабочы.

Наёмная праца.

2. Які здаецца ў наём за пэўную плату.

Наёмная кватэра.

3. Падкуплены, прадажны.

Н. забойца.

нажабрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., чаго.

Просячы, жабруючы, назбіраць.

Н. рознага дабра.

нажавы́ гл. нож.

нажаха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).

Перажыць страх, страшныя часы.

нажаха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго (разм.).

Нагнаць страху, напужаць.

нажа́ць, -жну́, -жне́ш, -жне́; -жнём, -жняце́, -жну́ць; -жні́; -жа́ты; зак., чаго.

Зжаць у якой-н. колькасці.

Н. капу жыта.

нажда́к, -у́, м.

Дробназярністая горная парода, якая ўжываецца для шліфоўкі або чысткі металічных вырабаў.

|| прым. нажда́чны, -ая, -ае.

Наждачная папера.

нажны́, -а́я, -о́е.

1. гл. нага.

2. Які прыводзіцца ў дзеянне нагамі.

Н. тормаз.

нажо́ўка, -і, ДМ -жо́ўцы, мн. -і, -жо́вак, ж.

1. Вузкая ручная піла з адной ручкай.

2. Ручная машына з дробна назубленым палатном.

|| прым. нажо́вачны, -ая, -ае.

нажы́ва, -ы, ж.

Лёгкі даход, атрыманы не ў выніку працы; нажыванне грошай, матэрыяльных каштоўнасцей.

Прага да нажывы.