Verbum

скаліёз, -у, м. (спец.).

Скрыўленне пазваночніка.

|| прым. скаліёзны, -ая, -ае.

скалі́сты, -ая, -ае.

3 мноствам скал; падобны на скалы.

Скалістыя горы.

|| наз. скалі́стасць, -і, ж.

ска́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца; незак.

Скаліць зубы.

Звер злосна с.

|| зак. аска́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца і вы́скаліцца, -люся, -лішся, -ліцца.

ска́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак.

Раскрываючы губы, агаляць, паказваць зубы.

◊

Скаліць зубы — смяяцца, рагатаць (разм., неадабр.).

|| зак. аска́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены (да 1 знач.) і вы́скаліць, -лю, -ліш, -ліць, -лены.

ска́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Вельмі цвёрды камень для выкрэсвання агню; крэмень.

2. Тлушчавая кропля на зваранай страве (разм.).

Крупеня тлустая, аж скалкі плаваюць.

|| памянш. ска́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 2 знач.).

|| прым. ска́лачны, -ая, -ае.

скалма́ціцца гл. калмаціцца.

скалма́ціць гл. калмаціць.

скало́цца¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., ско́лецца; зак.

Аддзяліцца, адпасці пры ўдары (пра слой, кавалак чаго-н.).

Лёд лёгка скалоўся.

|| незак. ско́лвацца, -аецца.

скало́цца², скалю́ся, ско́лешся, ско́лецца; скалі́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Змацавацца (шпількай і пад.).

2. Зраніцца чым-н. вострым, калючым у многіх месцах.

С. іржышчам.

|| незак. ско́лвацца, -аюся, -аешся, -аецца (да 1 знач.).

скало́ць¹, скалю́, ско́леш, ско́ле; скалі́; ско́латы; зак., што.

Аддзяліць слой, кавалак чаго-н. ударам; збіць.

С. лёд з ганка.

|| незак. ско́лваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ско́лка, -і, ДМ -лцы, ж. і ско́лванне, -я, н.