Verbum

укла́д², -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Укладзеная куды-н. сума грошай.

Выдача ўкладаў у банках.

2. перан. Значнае дасягненне ў галіне навукі, культуры і пад.

Працоўны ў.

уклада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ўкладае (гл. укласці²) што-н.

У. слоўніка.

У. хрэстаматыі (аўтар, які падбірае тэксты).

|| ж. уклада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. уклада́льніцкі, -ая, -ае.

уклада́нне¹, -я, н.

1. гл. укласці¹.

2. мн. -і, -яў. Укладзеная сума грошай; укладзены прадмет.

Капітальныя ўкладанні.

Бандэроль з цэнным укладаннем.

уклада́нне² гл. укласці².

уклада́цца¹ гл. укласціся.

уклада́цца² гл. улажыцца.

уклада́цца³ гл. улегчыся.

уклада́ць¹ гл. укласці.

уклада́ць² гл. улажыць.

укла́дачны, -ая, -ае.

Які прызначаны, служыць для ўкладкі (у 1 знач.).

Укладачная машына.