Verbum

начу́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).

Пашкодзіць скуру чуханнем.

начха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. Чхаючы, запырскаць каго-, што-н.

2. перан. Выказаць пагарду да каго-, чаго-н. (разм.).

Н. мне на яго парады.

начыні́ць, -чыню́, -чы́ніш, -чы́ніць; -чы́нены; зак.

1. што чым. Напоўніць, набіць унутранасць чаго-н.

Н. піражкі мясам.

2. чаго. Прыгатаваць такім спосабам у нейкай колькасці.

Н. кабачкоў.

|| незак. начыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. начы́нка, -і, ДМ -нцы, ж. (да 1 знач.).

начы́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

1. гл. начыніць.

2. Тое, чым начынены пірагі, цукеркі і пад.

Пірог з начынкай.

|| прым. начы́начны, -ая, -ае.

начы́нне, -я, н., зб.

1. Набор прадметаў, інструментаў для выканання якой-н. работы.

Н. кузні.

2. Сукупнасць прадметаў хатняга, гаспадарчага, ваеннага і пад. ужытку.

начы́ркаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што і чаго (разм.).

Напісаць хутка або нядбайна.

на́чыста, прысл.

1. Чыста, без памарак.

Перапісаць н.

2. Цалкам, поўнасцю.

Спаліць усё н.

начыстату́, прысл. (разм.).

Тое, што і начыстую (у 2 знач.).

начысту́ю, прысл. (разм.).

1. Цалкам; начыста.

Лён вымалочваецца н.

2. Нічога не ўтойваючы; без хітрыкаў; шчыра.

Гаварыць н.

начы́сціцца, -чы́шчуся, -чы́сцішся, -чы́сціцца; зак.

Старанна пачысціць на сабе вопратку, абутак.

|| незак. начышча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.