Verbum

кашча́вы, -ая, -ае.

Схуднелы, высахлы, з выступаючымі касцямі.

Кашчавыя рукі.

|| наз. кашча́васць, -і, ж.

кашчу́нства, -а, н.

Блюзнерства, зневажальныя адносіны да таго, чым даражаць, што паважаюць як святыню (першапачаткова рэлігійную).

|| прым. кашчу́нскі, -ая, -ае.

кашчу́нстваваць, -вую, -вуеш, -вуе; -вуй; незак.

Блюзнерыць, праяўляць кашчунства да каго-, чаго-н.

кашчэ́й, -я, м.

1. (з вялікай літары). У рускіх народных казках: злы і худы стары, уладальнік багацця.

К.

Бессмяротны.

2. перан. Пра вельмі худога і скупога чалавека (разм.).

кашэ́ль, -шаля́, мн. -шалі́, -шалёў, м.

Вялікая кашолка, звычайна з лучыны.

Злажыць сухія грыбы ў к.

◊

Плесці кашалі з лапцямі (разм., неадабр.) — гаварыць без толку, малоць бязглуздзіцу.

кашэ́нне гл. касіць¹.

кашэ́чы гл. кошка¹.