Verbum

валачы́цца, -лачу́ся, -ло́чышся, -ло́чыцца; незак.

1. Цягнуцца па зямлі.

2. Блукаць, бадзяцца (разм.).

3. за кім. Заляцацца (разм., неадабр.).

За ёй валочыцца кінамеханік.

валачы́ць, -лачу́, -ло́чыш, -ло́чыць; незак.

1. каго-што. Тое, што і валачы (але абазначае дзеянне, якое адбываецца шматразова і ў розны час).

Валачыў воўк, павалаклі і ваўка.

2. Выцягваць з металу (спец.).

В. дрот.

|| наз. валачэ́нне, -я, н.

|| прым. валачы́льны, -ая, -ае (да 2 знач.).

В. стан.

валейбалі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Ігрок у валейбол.

|| ж. валейбалі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

валейбо́л, -а, м.

Спартыўная гульня ў мяч, які перакідваецца цераз сетку ад адной каманды да другой.

|| прым. валейбо́льны, -ая, -ае.

Валейбольная пляцоўка.

ва́лены, -ая, -ае.

Зроблены шляхам валення (гл. валіць² у 3 знач.).

В. абутак.

вале́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

Малодшая фігура ў ігральных картах.

Званковы в.

валёнкі, -нак і -нкаў, адз. валёнак, -нка, м.

Зімовы абутак з воўны, звалены ў выглядзе ботаў.

валідо́л, -у, м.

Сасударасшыральны сродак (вадкі або ў таблетках).

ва́лік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. вал².

2. Прадаўгаватая цыліндрычнай формы падушка для канапы, тахты і пад.

валі́цца, валю́ся, ва́лішся, ва́ліцца; незак.

Падаць уніз.

В. на зямлю.

В. з ног ад стомы.

◊

Ад (з) ветру валіцца (разм.) — пра слабасільнага чалавека.

Ва́ліцца з рук (разм.) — не ладзіцца, не атрымліваецца, не ўдаецца (з-за адсутнасці жадання, настрою і пад. — пра работу, справу і пад.).

|| зак. павалі́цца, -валю́ся, -ва́лішся, -ва́ліцца і звалі́цца, -валю́ся, -ва́лішся, -ва́ліцца.