скупе́нда, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -дзе, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -аў.
Тое, што і скупянда.
скупе́ча, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -пе́ч (разм., неадабр.).
Скупы чалавек.
скупі́цца, -плю́ся, -пі́шся, -пі́цца; -пі́мся, -піце́ся, -пя́цца; незак., на што, з інф. і без дап.
Неахвотна расходаваць, аддаваць; быць празмерна ашчадным.
С. на пачастунак.
Не с. на добрыя словы (перан.: лёгка гаварыць каму-н. прыемнае).
|| зак. паскупі́цца, -плю́ся, -пі́шся, -пі́цца; -пі́мся, -піце́ся, -пя́цца.
ску́піць, ску́плю, ску́піш, ску́піць; ску́плены; зак., каго-што (разм.).
Сабраць у адно месца, стоўпіць.
С. кароў.
скупі́ць, скуплю́, ску́піш, ску́піць; ску́плены; зак., каго-што.
Купіць (усё, многае).
С. многа кніг.
|| незак. скупля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і ску́пліваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. ску́пка, -і, ДМ -пцы, ж.
|| прым. ску́пачны, -ая, -ае (спец.) і скупны́, -а́я, -о́е (спец.).
ску́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.
1. гл. скупіць.
2. Камісійны магазін, дзе скупліваюць рэчы (разм.).
Здаць паліто ў скупку.
ску́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто скупляе што-н. для перапродажу або іншых мэт.
|| ж. ску́пшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. ску́пшчыцкі, -ая, -ае.
скупы́, -а́я, -о́е.
1. Празмерна беражлівы, да прагнасці ашчадны.
Скупая суседка.
Скупа (прысл.) траціць грошы.
2. Які сведчыць аб празмернай беражлівасці, прагнасці.
С. падарунак.
3. Які не дасягае крыху якой-н. меры, вагі і пад., няпоўны (разм.).
С. беркавец сена.
С. кілаграм цукру.
Скупая вячэра (бедная, мізэрная).
4. перан. Недастатковы, слабы ў сваім праяўленні; умераны, стрыманы.
С. дожджык.
Скупыя словы пахвалы.
С. на словы чалавек (які маўчыць).
|| наз. ску́пасць, -і, ж.
скупянда́, -ы́, ДМ -дзе́, Т -о́й (-о́ю), мн. скупе́нды і (з ліч. 2, 3, 4) скупянды́, скупе́ндаў, м. і ж. (разм., неадабр.).
Скупы чалавек; скнара.
скур...
Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:
1) які мае адносіны да скуры (у 2 знач.), напр., скурсурагат;
2) скураны, гарбарны, напр.: скурсыравіна, скуртавары.