Verbum

таўсту́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Тоўсты чалавек.

|| памянш.-ласк. таўстуно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

|| ж. таўсту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х; памянш.-ласк. таўсту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

таўсту́ха¹ гл. таўстун.

таўсту́ха², -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х, ж.

Грыб сямейства павуціннікавых з буравата-жоўтай плямістай шапкай.

таўсце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

Станавіцца тоўстым, больш тоўстым.

|| зак. патаўсце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

таўсці́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ці́ць; незак., каго-што.

Рабіць тоўстым або больш тоўстым, надаваць выгляд тоўстага чалавека.

Ватоўка таўсціла жанчыну.

таўтало́гія, -і, ж.

Паўтарэнне аднаго і таго ж іншымі словамі, якія не ўдакладняюць сэнсу сказанага.

|| прым. таўталагі́чны, -ая, -ае.

таўхані́на, -ы, ж. (разм.).

Хаатычны рух, штурханіна, таўкатня.

У раздзявалцы т.

таўха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак. (разм.).

Таўхаць каго-н. або адзін аднаго.

|| зак. таўхану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.

таўха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што (разм.).

Штурхаць кароткім, рэзкім рухам.

Т. падлокаць.

|| зак. таўхану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. таўха́нне,-я, н.

таўчо́нік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Блін з тоўчанай бульбы.

На снеданне падалі таўчонікі.