Verbum

справядлі́васць, -і, ж.

1. гл. справядлівы.

2. Справядлівыя, аб’ектыўныя адносіны да каго-н.

Раздзяліць грошы па справядлівасці.

справядлі́вы, -ая, -ае.

1. Які дзейнічае бесстаронна, непрадузята.

С. суддзя.

Справядлівае рашэнне.

Справядліва (прысл.) ацаніць што-н.

2. Такі, які грунтуецца на справядлівасці; законны.

Справядлівыя нараканні.

3. Які адпавядае ісціне; правільны.

Факты пры праверцы аказаліся справядлівымі.

|| наз. справядлі́васць, -і, ж.

спрага́нне гл. спрэгчы¹.

спрага́цца¹ гл. спрэгчыся¹.

спрага́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; незак.

У граматыцы аб дзеяслове: змяняцца па граматычных формах (па асобах, ліках, ладах, трываннях, у часе).

спрага́ць¹ гл. спрэгчы¹.

спрага́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што.

У граматыцы: змяняць дзеяслоў па яго граматычных формах.

|| зак. праспрага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

|| наз. спражэ́нне, -я, н.

спрада́ць¹, -да́м, -дасі́, -да́сць; -дадзі́м, -дасце́, -даду́ць; спрада́ў, -дала́, -ло́; зак., каго-што.

Прадаць усю маёмасць (звычайна па частках).

Вымушаны быў с. усё, каб разлічыцца за пазыкі.

|| незак. спрадава́ць, -даю́, -дае́ш, -дае́; -даём, -даяце́, -даю́ць.

спрада́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Тое, што і прасці.

спрадве́ку, прысл.

3 незапамятных часоў, здаўна; заўсёды.

Мы тут с. жывём.