Verbum

ваўня́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Пласціністы грыб сямейства сыраежкавых, падобны на рыжык.

ваўня́ны гл. воўна.

ваўча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Адзін з відаў туберкулёзу скуры з язвамі, звычайна на твары.

|| прым. ваўча́начны, -ая, -ае.

ваўчаня́ і ваўчанё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Дзіцяня ваўка.

ваўча́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Паляўнічы-прафесіянал, які займаецца паляваннем на ваўкоў.

ваўчкі́, -о́ў.

Травяністая расліна сямейства складанакветных з учэпістымі калючкамі.

|| прым. ваўчко́вы, -ая, -ае.

ваўчо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. гл. воўк.

2. Цацка ў выглядзе круга або шарыка на шпяні, якая пры хуткім вярчэнні доўга захоўвае вертыкальнае становішча.

Пусціць в.

Круціцца ваўчком (перан.).

ваўчы́ны гл. воўк.

ваўчы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц, ж.

Самка ваўка.

ва́фельніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Металічная форма, у якой пякуць вафлі.