Verbum

ватру́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Пірог, булка з загнутымі наверх краямі і тварагом пасярэдзіне.

|| прым. ватру́шачны, -ая, -ае.

ватэрлі́нія, -і, мн. -і, -ній, ж. (спец.).

Лінія на борце, да якой судна апускаецца ў ваду пры нармальнай асадцы.

ватэрпалі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Ігрок у ватэрпола.

|| ж. ватэрпалі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

ватэрпа́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор для праверкі гарызантальных плоскасцей і вымярэння невялікіх вуглоў нахілу, выкарыстоўваецца ў будаўнічых і цяслярскіх работах.

|| прым. ватэрпа́сны, -ая, -ае.

ватэрпо́ла, нескл., н.

Воднае пола.

|| прым. ватэрпо́льны, -ая, -ае.

Ватэрпольная каманда.

ваўкава́ты, -ая, -ае (разм.).

Нелюдзімы, хмуры, суровы.

В. чалавек.

|| наз. ваўкава́тасць, -і, ж.

ваўкада́ў, -да́ва, мн. -да́вы, -да́ваў, м.

Вялікі паляўнічы сабака, з якім ходзяць на ваўкоў.

ваўкала́к, -а, мн. -і, -аў, м.

Паводле паданняў — чалавек (часам мярцвяк), здольны абарочвацца ў ваўка; пярэварацень.

ваўкаўё гл. воўк.

ваўначо́ска, -і, ДМ -чо́сцы, мн. -і, -чо́сак, ж.

Машына для часання воўны.