Verbum

скрабо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

1. Вострая лапатка для саскрэбвання чаго-н.

2. Вялікі шуфель з вострым краем для чэрпання грунту або якога-н. сыпкага матэрыялу.

С. аўтапагрузчыка.

|| прым. скрабко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.).

С. транспарцёр.

скрабяну́ць гл. скрэбці.

скра́двацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца; незак.

Рабіцца менш выразным, непрыкметным.

Пры цьмяным святле скрадваюцца недахопы рамонту.

скра́дваць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; незак., што.

Рабіць менш выразным, непрыкметным.

Касцюм скрадвае недахопы фігуры.

скразны́, -а́я, -о́е.

1. Які праходзіць наскрозь.

Скразная рана.

2. Які перамяшчаецца прама ад аднаго пункта да другога, без перасадак і перагрузак.

С. цягнік.

3. Які распаўсюджваецца на ўсе моманты вытворчай дзейнасці, на ўвесь прадмет.

Скразная загартоўка дэталей.

4. Рэдкі, ажурны; праз які праходзіць святло.

Скразныя фіранкі.

5. Пра вецер, што дзьме праз адтуліны, якія знаходзяцца насупраць адна адной.

С. вецер.

скразня́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м.

Вельмі моцная цяга паветра праз скразныя адтуліны, праёмы і пад.

С. шкодны для здароўя.

|| прым. скразняко́вы, -ая, -ае.

скрану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

Зрушыцца з месца.

Цягнік скрануўся з месца.

|| незак. скрана́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. скрана́нне, -я, н.

скрану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

Зрушыць з месца.

С. шафу.

|| незак. скрана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. скрана́нне, -я, н.

скрапі́ць, скраплю́, скрэ́піш, скрэ́піць; скрэ́плены; зак., што.

Выклікаць запор.

Пражаным бобам скрапіла (безас.) жывот.

|| незак. скрапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. скрапле́нне, -я, н.

скрапля́льны, -ая, -ае.

Які служыць для скраплення жывата.

С. сродак.