Verbum

аціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

У выразах: аціраць халадкі (разм.) — ухіляцца ад работы, гультаяваць; аціраць бакі (разм.) — бадзяцца, швэндацца.

аці́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак., што.

Тое, што і абціснуць.

|| незак. аціска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

аці́хнуць, -ну, -неш, -не; аціх, -хла; -ні; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Стаць цішэйшым (пра гукі, шум і пад.).

Падвечар вуліца аціхла.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Спыніцца, аслабець у дзеянні (пра стыхійную з’яву).

Завея к ночы аціхла.

3. Супакоіцца, прыціхнуць.

Гаспадар аціх.

|| незак. аціха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

ацішэ́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

Тое, што і аціхнуць.

ацыдафілі́н, -у, м.

Малако, сквашанае пры дапамозе асобых бактэрый.

|| прым. ацыдафілі́навы, -ая, -ае.

ацынкава́ць гл. цынкаваць.

ацынко́ўваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

Тое, што і цынкаваць.

ацэ́начны гл. ацаніць.

ацэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. ацаніць.

2. Думка, меркаванне пра якасць, значэнне каго-, чаго-н.

Даць ацэнку.

3. Адзнака, абазначэнне ступені ведаў і паводзін вучняў.

А. па літаратуры.

ацэ́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ўстанаўлівае, вызначае цану, робіць ацэнку чаго-н.

|| ж. ацэ́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.