Verbum

вастрано́сы, -ая, -ае.

З вострым вузкім носам (пра жывых істот і прадметы).

В. хлапчук.

Вастраносыя чаравікі.

вастрасло́віць, -сло́ўлю, -сло́віш, -сло́віць; незак. (разм.).

Суправаджаць гаворку дасціпнымі выразамі, вострымі жартамі; гаварыць дасціпна, трапна.

вастрасло́ў, -ло́ва, мн. -ло́вы, -ло́ваў, м.

Чалавек, які любіць і ўмее вастрасловіць; дасціпны, востры на язык.

вастрасло́ўе, -я, мн. -і, -яў, н.

Здольнасць вастрасловіць.

вастрыё, -я́, н.

1. Тонкі завостраны канец якога-н. прадмета, якой-н. прылады.

В. іголкі.

В. штыка.

В. шаблі.

2. перан., чаго. Самае істотнае ў чым-н., накіраванае супраць чаго-н.

В. сатыры.

В. крытыкі.

вастры́льны, -ая, -ае.

Прызначаны для вастрэння інструментаў.

Вастрыльныя прылады.

вастры́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст, які вострыць рэжучыя інструменты.

вастрыня́ гл. востры.

вастры́ць, вастру́, во́стрыш, во́стрыць; во́страны; незак., што.

1. Рабіць што-н. вострым.

В. серп, нож, брытву.

В. зброю (таксама перан.: рыхтавацца да ўзброенага нападу на каго-н.).

2. Рабіць завостраным (канец алоўка, пяра).

В. аловак.

|| зак. навастры́ць, -вастру́, -во́стрыш, -во́стрыць; -во́страны.

вастрэ́ц, -рацу́, м.

Стэпавая травяністая расліна сямейства злакавых, блізкая да пырніку.