Verbum

тарба́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Струнны шчыпковы музычны інструмент, блізкі да бандуры.

тарбані́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Музыкант, які іграе на тарбане.

тарбано́ша, -ы, мн. -ы, -но́ш, ж.

Тое, што і апосум.

тарбасы́, -о́ў, адз. то́рбас, -а, м.

Мяккія боты з аленевых шкур шэрсцю наверх.

тарбахва́т, -а, М -ва́це, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто хапае і прысвойвае сабе што-н.; сквапны чалавек, хабарнік.

таргава́цца, -гу́юся, -гу́ешся, -гу́ецца; -гу́йся; незак.

1. з кім. Дагаворвацца аб цане, дабіваючыся ўступак пры заключэнні гандлёвых або іншых здзелак.

2. перан. Спрачацца, не згаджаючыся з чым-н., імкнучыся дабіцца чаго-н., атрымаць што-н.

Т., каму прынесці вады.

|| зак. старгава́цца, -гу́юся, -гу́ешся, -гу́ецца; -гу́йся (да 1 знач.).

|| наз. торг, -у, м.

таргава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; незак.

1. каго-што. Збіраючыся купіць што-н., прыцэньвацца, дамаўляцца аб цане.

Т. бульбу.

2. Тое, што і гандляваць (разм.).

3. перан., кім-чым. Рабіць прадметам гандлю (пра людзей, іх пачуцці і пад.).

Т. сумленнем.

|| зак. старгава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны (да 1 знач.), патаргава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны (да 1 знач.; разм.) і прытаргава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны (да 1 знач.; разм.).

|| наз. торг, -у, м. (да 1 і 2 знач.; разм.).

таргану́цца гл. торгацца.

таргану́ць гл. торгаць.

та́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Прадмет кухоннага ўжытку ў выглядзе пласціны з праколатымі дзіркамі, прызначанымі для раздрабнення, расцірання чаго-н.

Драць бульбу на тарцы.

|| прым. та́ркавы, -ая, -ае.