Verbum

сто́птваць гл. стаптаць.

стоп-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да спынення руху, работы, напр.: стопкадр, стоп-сігнал, стоп-кран, стоп-цыліндр.

стоп-кра́н, -а, м.

Тормазны кран у вагоне для неадкладнага спынення цягніка.

сто́раж, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які ахоўвае што-н.; вартаўнік.

Начны с.

стос, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Роўна складзеныя адзін на адзін рады чаго-н.; штабель.

С. дошак.

2. Пакладзеныя адзін на адзін якія-н. прадметы.

С. кніг.

С. бліноў.

стоўп, стаўпа́, мн. стаўпы́, стаўпо́ў, м.

1. Вежа або калона (спец.).

Александрыйскі с.

2. перан. Выдатны дзеяч, важная службовая асоба.

Стаўпы грамадства.

стоўпатварэ́нне, -я, н.

Неразбярыха, мітусня, бесталковы шум пры зборышчы народу; стоўпішча.

У хаце цэлае с.

◊

Вавілонскае стоўпатварэнне — паводле біблейскай легенды — няўдалая спроба пабудаваць у Вавілоне вежу да неба.

сто́ўпіцца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -піцца; -пімся, -піцеся, -пяцца; зак.

Сабрацца ў адным месцы вялікай колькасцю, натоўпам.

С. каля ўваходу.

сто́чванне¹ гл. стачыць¹.

сто́чванне² гл. стачыць².