Verbum

стра́ва, -ы, мн. -ы, страў, ж.

1. Пэўным чынам прыгатаваныя для яды прадукты харчавання, а таксама сама яда.

Гарачая с.

Мясная с.

Смачная с.

2. Адзін з відаў яды, які падаецца на снеданне, абед і вячэру.

Абед з чатырох страў.

|| прым. стра́ўны, -ая, -ае.

стравава́нне, -я, н.

Ператраўліванне і засваенне стравы арганізмам.

Органы стрававання.

|| прым. стравава́льны, -ая, -ае.

страваво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Частка стрававальнага тракта чалавека або жывёліны ў выглядзе трубкі, якая злучае поласць рота са страўнікам.

|| прым. страваво́дны, -ая, -ае.

страві́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., стра́віцца; зак.

Засвоіцца ў працэсе стрававання.

|| незак. стра́ўлівацца, -аецца і страўля́цца, -я́ецца.

страві́ць¹ гл. травіць².

страві́ць², страўлю́, стра́віш, стра́віць; стра́ўлены; зак., што.

Засвоіць у працэсе стрававання.

|| незак. стра́ўліваць, -аю, -аеш, -ае.

страж, -а, мн. -ы, -аў, м. (высок.).

Ахоўнік, абаронца.

С. закона.

С. парадку.

стра́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Ніжэйшы паліцэйскі чын у сельскай мясцовасці царскай Расіі.

Сельскі с.

стражэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак. (разм.).

Станавіцца больш строгім.

страказа́, -ы́, мн. страко́зы і (з ліч. 2, 3, 4) страказы́, страко́з, ж.

1. Перапончатакрылае насякомае з доўгім брушкам і дзвюма парамі празрыстых сеткавых крылаў.

2. перан. Жывая, вясёлая, непаседлівая дзяўчынка (разм.).

|| прым. страказі́ны, -ая, -ае.