Verbum

спікі́раваць гл. пікіраваць.

спілава́ць, -лу́ю, -лу́еш, -лу́е; -лу́й; -лава́ны; зак., што.

1. Зрэзаць пілой.

С. бярозу.

С. верхавіну дрэва.

2. Зраўняць напільнікам шурпатасці на чым-н.; апілаваць.

|| незак. спіло́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спіло́ўванне, -я, н.

спі́на, -ы, мн. -ы, спін, ж.

Частка тулава ад шыі да крыжа.

Выпрастаць спіну.

◊

Гнуць спіну —

1) многа і цяжка працаваць на каго-н.;

2) перад кім пакланяцца, угоднічаць.

За спінай вялікі вопыт работы — у мінулым.

На ўласнай спіне зведаць што-н. — на сваім вопыце.

Не разгінаючы спіны — без адпачынку, старанна рабіць што-н.

Павярнуцца спінай да каго-, чаго-н. — выказаць абыякавасць, знявагу, перастаць звяртаць увагу на каго-, што-н.

Рабіць што-н. за спінай у каго-н. — без ведама каго-н.

|| памянш. спі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. спінны́, -а́я, -о́е.

Спінныя пазванкі.

С. мозг (у пазваночніку).

спі́нінг, -а, мн. -і, -аў, м.

Рыбалоўная снасць, якая складаецца з вудзільна, шпулькі з лёскай і блясны.

|| прым. спі́нінгавы, -ая, -ае.

спі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. спіна.

2. Апора для спіны ў крэсла, канапы і пад.

С. крэсла.

3. Частка адзення, якая закрывае спіну (спец.).

Выкраіць спінку.

спіннамазгавы́, -а́я, -о́е.

Які мае адносіны да спіннога мозга.

Спіннамазгавыя нервы.

спінны́ гл. спіна.

спіра́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Незамкнутая крывая лінія, якая ўтварае шэраг абаротаў вакол пункта на плоскасці або вакол восі.

2. Дрот, спружына або іншы прадмет, звітыя, скручаныя па такой лініі.

С. для праса.

|| памянш. спіра́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж. (да 2 знач.).

|| прым. спіра́льны, -ая, -ае.

спіра́цца гл. сперціся.

спіра́ць гл. сперці¹.