Verbum

калаццё, -я́, н. (разм.).

Рэзкі колючы боль у баку; колікі.

кала́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Круглае печыва з пшанічнай мукі ў форме абаранка.

◊

Цёрты калач (разм.) — пра вельмі вопытнага чалавека.

|| прым. кала́чны, -ая, -ае.

калашма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш, -ма́ціць; -ма́чаны; незак., каго-што (разм.).

1. Кудлаціць, тармасіць, моцна тузаць.

К. ніткі.

Свінні калашмацілі снапы.

2. Біць.

Хлапчукі калашмацілі адзін аднаго.

|| зак. адкалашма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш, -ма́ціць (да 2 знач.).

калашы́на, -ы́, мн. калашы́ны і (з ліч. 2, 3, 4) калашыны́, калашы́н, ж. (разм.).

Тое, што і калоша.

калга́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У СССР — адна з форм арганізацыі сельскагаспадарчай працы, аб’яднанне сялян для сумеснага вядзення сельскай гаспадаркі на аснове абагуленых сродкаў вытворчасці (са скарачэння слоў: калектыўная гаспадарка).

Старшыня калгаса.

Арганізаваць к.

2. зб. Калектыў асоб, якія ўваходзяць у гэта аб’яднанне; калгаснікі.

Усім калгасам выехалі на жніво.

|| прым. калга́сны, -ая, -ае.

калга́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Член калгаса.

|| ж. калга́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

калго́ткі, -так.

Трыкатажны выраб у выглядзе панчох, вывязаных разам са штанамі.

Дзіцячыя, жаночыя к.

|| прым. калго́тачны, -ая, -ае.

калдо́біна, -ы, мн. -ы, -бін, ж.

Выбоіна, яма на дарозе; паглыбленне або ўпадзіна на дне вадаёма.

калдуны́¹, -о́ў, адз. калду́н, -а́, м. (разм.).

Клёцкі, начыненыя мясным або іншым фаршам.

калдуны́², -о́ў.

Пра зблытаныя, скудлачаныя валасы.