Verbum

тапі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Буйная няпарнакапытная млекакормячая жывёліна трапічных лясоў з выцягнутымі ў невялікі хобат верхняй губой і носам.

Сямейства тапіраў.

тапі́цца¹, таплю́ся, то́пішся, то́піцца; незак.

1. Пазбаўляць сябе жыцця, кінуўшыся ў ваду.

2. Пагружацца ў што-н. вязкае, зыбкае; вязнуць, засядаць у чым-н.

|| зак. утапі́цца, утаплю́ся, уто́пішся, уто́піцца.

|| наз. тапле́нне, -я, н.

тапі́цца², 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., то́піцца; незак.

Награваючыся, станавіцца мяккім, вадкім.

Воск топіцца.

|| наз. тапле́нне, -я, н.

тапі́ць¹, таплю́, то́піш, то́піць; незак.

1. каго-што. Прымушаць тануць, затапляць.

Т. варожыя караблі.

2. перан., каго-што. Губіць, выдаючы, нагаворваючы на каго-н. (разм.).

3. перан., што. Заглушаць у сабе (думкі, пачуцці і пад.; разм.).

Т. гора ў працы.

|| зак. патапі́ць, -таплю́, -то́піш, -то́піць; пато́плены і утапі́ць, утаплю́, уто́піш, уто́піць; уто́плены.

|| наз. тапле́нне, -я, н. і патапле́нне, -я, н. (да 1 знач.).

тапі́ць², таплю́, то́піш, то́піць; то́плены; незак., што.

Награваючы, расплаўляць.

Т. воск.

|| наз. тапле́нне, -я, н.

та́пкі, -пак, адз. та́пка, -і, ДМ -пцы, ж. і та́пак, -пка, м.

Лёгкія туфлі без абцасаў.

Дамашнія т.

таплёны, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і топлены.

тапля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Бервяно, палена, якое затанула пры сплаве.

Рэчка завалена таплякамі.

тапо́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст у галіне тапаграфіі (у 1 знач.).

тапо́ля, -і, мн. -і, -яў, ж. і то́паль, -я, мн. -і, -яў, м.

Дрэва сямейства вярбовых з высокім і моцным ствалом.

|| прым. тапо́левы, -ая, -ае.

Т. пух.