Verbum

скірава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся; зак.

1. Пайсці ў якім-н. напрамку.

С. да лесу.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Прыняць пэўны кірунак, схіліцца куды-н.

Жыццё скіравалася ў лепшы бок.

|| незак. скіро́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

скірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., каго-што.

1. Накіраваць каго-, што-н. у якім-н. напрамку.

С. каня ў лес.

С. позірк у акно.

2. перан. Даць пэўны кірунак каму-, чаму-н., схіліць да чаго-н.

С. народ на рэферэндум.

С. думкі ў пэўным напрамку.

|| незак. скіро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

скі́слы, -ая, -ае.

1. Пракіслы, які стаў кіслым.

С. салат.

Скіслая сыроватка.

2. перан. Які страціў бадзёрасць, стаў вялым.

Што гэта ты нейкі с.?

скі́снуць, -ну, -неш, -не; скіс, -сла; -ні; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць кіслым; пракіснуць.

Суп скіс.

2. перан. Зрабіцца вялым, сумным, страціць упэўненасць (разм.).

Скісла ад такіх навін.

|| незак. скіса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

скіт, -а, М скі́це, мн. -ы, -аў, м.

Невялікі пасёлак у аддаленні ад манастыра для манахаў-пустэльнікаў, а таксама невялікі асобны манастыр у глухой мясцовасці.

|| прым. скі́цкі, -ая, -ае.

скіф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вузкая доўгая і лёгкая гоначная лодка для акадэмічнай грэблі.

скі́фы, -аў, адз. скіф, -а, м.

Агульная назва стэпавых плямён, якія вандравалі або жылі аседла за некалькі вякоў да н.э. ў паўночным Прычарнамор’і і прылеглых да яго тэрыторыях.

|| прым. скі́фскі, -ая, -ае.