склада́ны, -ая, -ае.
1. Які складаецца з некалькіх частак, разнастайны па складзе частак і сувязей паміж імі.
Складанае рэчыва.
С. сказ.
2. Цяжкі для разумення, ажыццяўлення і пад.
Складаная матэматычная задача.
Складанае становішча.
Складаная аперацыя.
3. Які спалучае ў сабе розныя, часта супярэчлівыя бакі, рысы (пра характар і пад.).
Складаныя пачуцці і думкі.
4. Які можна складваць дзякуючы рухомаму злучэнню частак.
С. нож.
Складанае крэсла.
|| наз. склада́насць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).
складападзе́л, -у, м.
У мовазнаўстве: мяжа паміж двума сумежнымі складамі ў слове.
складаўтвара́льны, -ая, -ае.
Пра гук: які можа ўтварыць склад.
склада́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.
1. гл. скласціся.
2. Мець у сваім складзе каго-, што-н., быць складзеным з каго-, чаго-н.
Падручнік складаецца з двух раздзелаў.
склада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. гл. скласці.
2. Быць састаўной часткай чаго-н.; утвараць сабой што-н.
Большую частку праграмы складалі народныя песні.
скла́дачны, -ая, -ае.
Прыстасаваны для склада¹ (у 1 знач.), складвання чаго-н.
Складачныя памяшканні.
складзі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).
Змясціць (змяшчаць) на складзе¹ (у 1 знач.), у сховішчы.
С. зерне.
|| наз. складзі́раванне, -я, н.
скла́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.
1. Роўна складзеная ў дзве столкі і загнутая палоска на тканіне, паперы.
Пашыць спадніцу ў складкі.
2. Прамалінейны згіб на штаніне.
Штаны з адпрасаванымі складкамі.
3. Няроўнасць, хвалісты згіб на тканіне, паперы.
С. на паліто.
4. Адвісласць або маршчына на скуры, целе.
Адвіслыя складкі на шыі.
5. Згіб у пластах зямной кары.
Складкі горных парод (спец.).
|| памянш. скла́дачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1—3 знач.).
складкава́ты, -ая, -ае (спец.).
Утвораны складкамі, са складкамі.
Складкаватыя горы.
|| наз. складкава́тасць, -і, ж.
скла́дны, -ая, -ае.
1. Пра мову, пісьмо і пад.: звязны, паслядоўны, лагічны.
Складная прамова.
Складная песня.
2. Зграбны, стройны (разм.).
Складная дзяўчына.
|| наз. скла́днасць, -і, ж.