наўко́л, прысл. і прыназ. (разм.).
1. прысл. Тое, што і навокал (у 1 знач.).
2. прыназ. з Р. Тое, што і навокал (у 2 знач.).
наўме́, прысл.
1. У галаве, у думках.
Жывому жывое н.
2. (з адмоўем). Не да таго, не да гэтага.
Не н. цяпер вяселле.
наўмы́сны, -ая, -ае.
Які робіцца з намерам, свядома.
Н. падман.
Ён зрабіў гэта наўмысна (прысл.).
наўпро́ст, прысл. (разм.).
Па прамой лініі, найкарацейшым шляхам; нацянькі.
Пайсці н.
наўра́д, прысл.
Малаверагодна (ужыв. часцей з часціцай «ці»).
Н. ці гэта яму ўдасца.
наўскася́к, прысл. і прыназ.
1. прысл. У бок ад прамога напрамку, па дыяганалі; коса.
Прыбіць дошку н.
2. прыназ. з Р. Ужыв. для ўказання на прадмет, пад вуглом да якога што-н. размяшчаецца або рухаецца.
Н. стала лягла квяцістая сурвэтка.
наўско́с, прысл. і прыназ.
Тое, што і наўскасяк.
наўсця́ж, прысл. і прыназ. (разм.).
1. прысл. Ва ўсю даўжыню чаго-н.
Н. кладуцца пракосы.
2. прысл. Ва ўсіх напрамках, навокал.
Н. праляглі дарогі.
3. прыназ. з Р. Ужыв. пры ўказанні на прадмет, уздоўж якога што-н. размяшчаецца, рухаецца.
Ісці н. дарогі.