Verbum

найма́цца гл. наняцца.

найма́ць гл. наняць.

найме́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Назва, імя.

Афіцыйнае н.

найме́нны, -ая, -ае (спец.).

Названы, абазначаны.

○

Найменны лік — лік, пры якім стаіць назва адзінкі вымярэння (напр., 7 кілаграмаў, 5 метраў).

найме́нш, прысл.

Менш за ўсё.

Н. выгадны варыянт.

найме́ншы, -ая, -ае.

Самы малы.

Найменшая часцінка.

на́йміт, -а, М -міце, мн. -ы, -аў, м.

1. Наёмны работнік, парабак.

2. перан. Той, хто з карыслівымі намерамі служыць чыім-н. мэтам, хто прадаўся каму-н. (пагард.).

Фашысцкія найміты.

|| прым. на́йміцкі, -ая, -ае.

на́ймічка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Наёмная работніца, служанка; парабчанка.

Панская н.

найпе́рш, прысл. (разм.).

Перш за ўсё, у першую чаргу.

Дружба народаў засноўваецца н. на ўзаемнай павазе традыцый, гісторыі, культуры.

найпе́ршы, -ая, -ае (разм.).

1. Самы першы.

Найпершыя крокі дзіцяці.

2. Самы галоўны, самы важны; самы лепшы.

Н. гарманіст у вёсцы.