Verbum

кашла́ты, -ая, -ае.

1. Пакрыты густой доўгай поўсцю ці валасамі; калматы.

К. сабака.

Кашлатыя валасы.

2. 3 густым веццем, шырокімі лапкамі; разгалісты.

Кашлатая елка.

|| наз. кашла́тасць, -і, ж.

кашла́ціць, -ла́чу, -ла́ціш, -ла́ціць; -ла́чаны; незак., каго-што (разм.).

Касмаціць, кудлаціць.

ка́шляць, -яю, -яеш, -яе; незак.

Пераносіць прыступ кашлю; хварэць на кашаль.

|| аднакр. кашляну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

кашма́, -ы́, мн. ко́шмы і (з ліч. 2, 3, 4) кашмы́, ко́шмаў, ж.

Вялікі кусок лямцу, а таксама посцілка з такога лямцу.

|| прым. кашмо́вы, -ая, -ае.

кашма́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Цяжкі, жудасны сон.

2. Што-н. жахлівае, агіднае, непрыемнае.

Кашмары мінулага жыцця.

|| прым. кашма́рны, -ая, -ае.

К. сон.

Кашмарная ноч.

Кашмарнае надвор’е.

кашмі́р гл. кашамір.

кашміро́вы гл. кашамір.

кашміро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж. (разм.).

Кашміровая хустка.

Прыгожая к.

кашнэ́, нескл., н.

Вузкі шалік на шыю.

Мужчынскае к.

кашо́вы гл. кош.