Verbum

вадалі́ў, -ліва, мн. -лівы, -ліваў, м.

1. Рабочы, які вылівае або адпампоўвае ваду.

2. Старшы рабочы на баржы.

вадаме́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прылада для вымярэння расходу вады.

2. Вымяральная рэйка для назірання за ўзроўнем вады.

|| прым. вадаме́рны, -ая, -ае.

вадано́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто носіць ваду.

вадано́сны, -ая, -ае.

Які ўтрымлівае ў сабе ваду.

В. пласт.

вадапла́ўны, -ая, -ае.

У выразе: вадаплаўныя птушкі — агульная назва птушак, якія жывуць на вадзе.

вадапо́й, -о́ю, м.

1. Месца на рацэ, возеры і інш., дзе пояць жывёлу і куды прыходзяць піць звяры.

2. Паенне жывёлы вадой.

|| прым. вадапо́йны, -ая, -ае.

вадаро́д, -у, М -дзе, м.

Хімічны элемент, самы лёгкі газ, які ў злучэнні з кіслародам утварае ваду.

|| прым. вадаро́дны, -ая, -ае.

Вадародная бомба (разнавіднасць атамнай бомбы).

вадаскі́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Гідратэхнічнае збудаванне для спуску лішняй вады з вадасховішчаў.

Запасны в.

|| прым. вадаскі́дны, -ая, -ае.

вадаспа́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Імклівы паток вады, што спадае са стромага ўступа ў рэчышча ракі.

Горны в.

|| прым. вадаспа́дны, -ая, -ае.

вадаспу́ск, -а, мн. -і, -аў, м.

Труба ў плацінах і вадасховішчах для спуску вады.

|| прым. вадаспу́скны, -ая, -ае.