Verbum

агалі́цца, агалю́ся, аго́лішся, аго́ліцца; зак.

1. Зняць вопратку, стаць голым (разм.).

2. Скінуць покрыва, лісце і пад.

Лес агаліўся.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Стаць адкрытым, даступным для праціўніка.

Фронт агаліўся.

|| незак. агаля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. агале́нне, -я, н.

агалі́ць, агалю́, аго́ліш, аго́ліць; аго́лены; зак., каго-што.

1. Зняць адзенне, покрыва, верхні слой і пад.

Вясною аголіцца і выгарыць на сонцы бераг.

2. Пазбавіць дрэвы лісця і пад.

Віхор агаліў таполі.

3. перан. Зрабіць безабаронным, адкрытым для ворага.

А. фронт.

А. левы фланг.

4. перан. Выявіць сваю сутнасць, свой сапраўдны змест; стаць відавочным.

|| незак. агаля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і аго́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. агале́нне, -я, н. і аго́льванне, -я, н.

агало́мшыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., каго-што (разм.).

Ашаламіць, паставіць каго-н. у тупік.

А. пытаннем.

|| прым. агало́мшаны, -ая, -ае.

агало́шваць гл. агаласіць.

аганёк¹ гл. агонь.

аганёк², -нька́, мн. -нькі́, -нько́ў, м.

Пакаёвая расліна, якая найчасцей цвіце ярка-чырвонымі кветкамі.

Усё лета цвіце а. на акне.

|| прым. аганько́вы, -ая, -ае.

аганізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; незак.

Знаходзіцца ў стане агоніі, канаць.

агані́чны гл. агонія.

аганьбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; зак., каго-што (разм.).

Абняславіць, зганьбіць.

Ён сваім учынкам аганьбаваў усіх.

агараджа́льны, -ая, -ае.

Прызначаны для абгароджвання, засцярогі чаго-н.

Агараджальная дамба.