Verbum

карта́віць, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; незак.

Вымаўляць нячыста, няправільна гукі «р» або «л».

карта́вы, -ая, -ае.

3 нячыстым, няправільным вымаўленнем гукаў («р» або «л»).

Картавае дзіця.

Картавае вымаўленне.

|| наз. карта́васць, -і, ж.

картаграфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны; незак., што.

Наносіць на геаграфічную карту.

|| наз. картаграфава́нне, -я, н.

картагра́фія, -і, ж.

Навука аб складанні геаграфічных карт, а таксама само складанне іх.

|| прым. картаграфі́чны, -ая, -ае.

картатэ́ка, -і, ДМ -тэ́цы, мн. -і, -тэ́к, ж.

Сістэматызаваны збор картак з якой-н. даведачнай ці ўліковай інфармацыяй.

К. замежнай літаратуры.

|| прым. картатэ́чны, -ая, -ае.

ка́ртка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Прамавугольны лісток паперы або кардону для запісу якіх-н. звестак.

Каталожная к.

Лічбы на картках.

2. Фатаграфічны здымак (разм.).

К. для пасведчання.

3. Пасведчанне, уліковы дакумент і пад. ў выглядзе невялікага ліста цвёрдай паперы.

Уліковая к.

Візітная к.

○

Банкаўская плацежная картка — плацежны інструмент, які забяспечвае доступ да банкаўскага рахунку і правядзенне безнаяўных плацяжоў за тавары і паслугі, атрыманне наяўных грашовых сродкаў і ажыццяўленне іншых аперацый.

|| памянш. ка́ртачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. ка́ртачны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

Картачная сістэма.

карто́вы гл. корт¹.

карто́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па картаграфіі.

карту́з, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Мужчынскі галаўны ўбор з аколышкам і цвёрдым казырком.

|| прым. карту́зны, -ая, -ае.

ка́ртынг, -а, м.

Гонкі на аўтамабілях тыпу карт як від спорту.