распаро́ць¹
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Прадмова ∙ Скарачэнніраспаро́ць²
распа́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца;
1. (1 і 2
2. Разагрэцца да поту; разгарачыцца (
||
распа́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны;
1. Размякчыць парай, варам.
2. Разагрэць да поту; разгарачыць (
||
||
распасце́рці, -стру́, -стрэ́ш, -стрэ́; -стро́м, -страце́, -стру́ць; распасцёр, -сце́рла; -стры́; -сцёрты;
1. Шырока раскінуць (рукі, крылы).
2. Роўна, свабодна разгарнуць, разаслаць што
3.
||
распасце́рціся, -стру́ся, -стрэ́шся, -стрэ́цца; -стро́мся, -страце́ся, -стру́цца; распасцёрся, -сце́рлася; -стры́ся;
1. Легчы або паваліцца, шырока расхінуўшы рукі, ногі.
2. (1 і 2
3. (1 і 2
||
распа́сціся, 1 і 2
1. Раскласціся на састаўныя часткі; разваліцца.
2.
||
||
распатрашы́ць, -рашу́, -ро́шыш, -ро́шыць; -ро́шаны;
1. Выняць вантробы.
2. Выняць тое, што знаходзіцца ўнутры (
распаўзці́ся, 1 і 2
1. Папаўзці ў розныя бакі.
2. Расплыцца, расцячыся на паверхні чаго
3. Разваліцца, разлезціся ад доўгай носкі, ад старасці (
||
распаўне́лы, -ая, -ае.
Які распаўнеў, стаў поўны, тоўсты.
||