Verbum

нашэ́нне гл. насіць.

нашэ́птванне гл. нашаптаць.

нашэ́птваць гл. нашаптаць.

нашэ́сце, -я, н.

1. Напад ворага, запаланенне ім чужой тэрыторыі.

Варожае н.

2. перан. Нечаканы прыход, з’яўленне каго-н. у вялікай колькасці (разм., жарт.).

Н. гасцей.

наэлектрызава́цца гл. электрызаваць.

наэлектрызава́ць гл. электрызаваць.

ная́ве, прысл.

У рэчаіснасці, на самай справе.

Бачыў як н.

наяву́, прысл.

Тое, што і наяве.

ная́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: німфа рэк і ручаёў.

2. Аднагадовая водная травяністая расліна сямейства наядавых, якая мае тонкае разгалінаванае сцябло і малапрыкметныя адзіночныя кветкі.

3. Лічынка страказы (а таксама аўсяніка, вяснянкі), якая жыве ў вадаёмах.

|| прым. ная́давы, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.).

наяда́цца гл. наесціся.