Verbum

націкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; зак. (разм.).

Нагледзеўшы што-н., намеціць для набыцця, выкарыстання.

наці́на, -ы, ж. (разм.).

Сцябло агароднай расліны (агуркоў, гарбузоў, бульбы).

наці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Сцябло травы; травінка.

наці́нне, -я, н., зб. (разм.).

Сцёблы агародных раслін; цяўнік.

націра́нне гл. нацерці.

націра́цца гл. нацерці.

націра́ць гл. нацерці.

на́ціск, -у, мн. -і, -аў, м.

1. гл. націснуць.

2. Моцны напор.

Н. вятроў.

3. Рашучы, імклівы рух, напад на каго-, што-н.

Стрымліваць н. праціўніка.

4. Вылучэнне (складу, слова) сілай голасу або павышэннем тону, а таксама значок, які паказвае такое вылучэнне.

Паставіць н.

Лагічны н.

5. Патаўшчэнне штрыха пры пісьме пяром.

Пісаць з націскам.

6. перан. Вылучэнне чаго-н. у якасці асноўнага.

Зрабіць н. на выпуск тавараў першай неабходнасці.

націскны́, -а́я, -о́е.

1. Які служыць для націскання (спец.).

Н. болт.

2. Які прыводзіцца ў дзеянне націсканнем.

Міна націскнога дзеяння.

3. У мовазнаўстве: які стаіць пад націскам (пра склад, слова).

Націскныя галосныя.

|| наз. націска́льнасць, -і, ж. (да 3 знач.).

наці́снуцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -нецца; зак.

Сабрацца, збіцца ў якой-н. колькасці.

У хату націснулася многа людзей.