Verbum

казіно́, нескл., н.

Ігральная ўстанова, у якой з выкарыстаннем рулеткі, карт і іншага ігральнага абсталявання ажыццяўляецца правядзенне азартных гульняў з абвешчаным грашовым выйгрышам.

ка́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. Апавядальны твор вуснай народнай творчасці або літаратурны твор пра выдуманых асоб і падзеі, пераважна з удзелам чарадзейных фантастычных сіл.

Беларускія народныя казкі.

Казкі народаў Усходу.

2. Выдумка, няпраўда, мана.

Усё гэта — казкі.

◊

Бабскія казкі — беспадстаўныя нагаворы.

Казка пра белага бычка (разм., неадабр.) — пра бясконцае паўтарэнне аднаго і таго ж з самага пачатку.

|| памянш. ка́зачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. ка́зачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. жанр.

казля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Ядомы грыб з масляністай слізкай скуркай на жоўта-карычневай шапачцы; масляк.

казляня́ і казлянё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Дзіцяня казы.

казля́ціна, -ы, ж.

Мяса казы, казла або казляняці.

казна́, -ы́, ж.

1. Сукупнасць грашовых, маёмасных, зямельных і іншых сродкаў і каштоўнасцей, якія належаць дзяржаве (уст.).

Залатая к.

2. Дзяржава як уладальнік такіх сродкаў і каштоўнасцей (уст.).

3. Фінансавыя рэсурсы дзяржавы, грашовыя сродкі.

Дзяржаўная к.

казнакра́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца казнакрадствам.

|| прым. казнакра́дскі, -ая, -ае.

казнакра́дства, -а, н.

Абкрадванне казны, прысвойванне дзяржаўных каштоўнасцей.

казначэ́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Асоба, якая ведае грашовымі сродкамі якой-н. установы або грамадскай арганізацыі.

К. прафкама.

|| прым. казначэ́йскі, -ая, -ае.

казначэ́йства, -а, н.

Дзяржаўны фінансавы орган, які ведае захаваннем і выкарыстаннем дзяржаўных грашовых сродкаў.

Галоўнае дзяржаўнае к.

|| прым. казначэ́йскі, -ая, -ае.

К. чыноўнік.