насты́рны, -ая, -ае (разм.).
Упарты ў дасягненні чаго-н., вельмі настойлівы.
Н. хлопец.
|| наз. насты́рнасць, -і, ж.
насты́ць, -ты́ну, -ты́неш, -ты́не; -ты́нь; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць халодным.
Хата настыла.
Печ настыла.
2. Змерзнуць.
Ногі настылі.
|| незак. настыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
насука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., чаго.
Падрыхтаваць суканнем.
Н. цэвак.
|| незак. насу́кваць, -аю, -аеш, -ае.
насу́нуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.
1. Рухаючыся, наблізіцца да каго-, чаго-н.
Хмара насунулася.
2. перан. Надысці, наблізіцца (пра час, падзеі і пад.).
Ноч насунулася.
3. Ссунуўшыся, закрыць сабой што-н.
Хустка насунулася на лоб.
|| незак. насо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
насу́нуць, -су́ну, -су́неш, -су́не; -су́нь; -су́нуты; зак.
1. чаго. Нассоўваць у адно месца нейкую колькасць чаго-н.
Н. кучу лісця.
2. што. Закрыць, засланіць чым-н. каго-, што-н.
Н. шапку на вочы.
3. што. Надзець, уссунуць на што-н. (разм.).
Н. боты на ногі.
|| незак. насо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
насу́піцца, -плюся, -пішся, -піцца; зак.
1. Ссунуўшы бровы, прыняць пахмурны, непрыветлівы выгляд.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Зрабіцца пахмурным, змрочным.
Твар яго насупіўся ад раздражнёнасці.
|| незак. насу́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца.
насу́піць, -плю, -піш, -піць; -плены; зак., што.
Тое, што і нахмурыць.
Н. бровы.
|| незак. насу́пліваць, -аю, -аеш, -ае.
насу́праць і насупро́ць, прысл. і прыназ.
1. прысл. Прама перад кім-, чым-н., на процілеглым баку.
Ён жыве н.
2. прысл. Наперакор, нязгодна з кім-, чым-н. (разм.).
Гаварыць н.
Рабіць усё н.
3. прыназ. з Р. Указвае на прадмет або асобу, перад якімі на процілеглым баку што-н. размяшчаецца.
Сядзець н. акна.
4. прыназ. з Р і Д. Наперакор каму-, чаму-н., нязгодна з кім-, чым-н.
Н. жаданням.
Н. волі бацькі.
5. прыназ. з Р. Указвае на тэрмін, адрэзак часу, перад якім што-н. існуе, адбываецца ці павінна адбыцца.
Паехаць у горад н. ночы.