Verbum

касты́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м. (спец.).

1. Апора для чалавека без ног або з хворымі нагамі; мыліца.

2. Металічны шпень, які забіваецца ў шпалу для прымацавання да яе рэйкі.

|| прым. касты́льны, -ая, -ае.

кастэля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Жанчына, якая ведае бялізнай у бальніцы, інтэрнаце, доме адпачынку і пад.

кастэ́т, -а, М -тэ́це, мн. -ы, -аў, м.

Халодная зброя ў выглядзе металічнай пласцінкі, якая надзяваецца на пальцы і заціскаецца ў кулаку.

Выцяць кастэтам.

|| прым. кастэ́тны, -ая, -ае.

касцёл, -а, мн. -ы, -аў, м.

Назва каталіцкага храма.

|| прым. касцёльны, -ая, -ае.

Касцельныя званы.

касцёр¹, -стра́, мн. -стры́, -стро́ў, м.

Складзеныя пэўным парадкам папілаваныя і паколатыя дровы.

Скласці дровы ў к.

касцёр², -стра́, мн. -стры́, -стро́ў, м.

Тое, што і вогнішча (у 1 знач.).

Распаліць к.

|| прым. кастро́вы, -ая, -ае.

касці́сты, -ая, -ае.

1. 3 шырокімі буйнымі касцямі.

Касцістая фігура.

2. 3 вялікай колькасцю дробных касцей.

Акунь — рыба касцістая.

|| наз. касці́стасць, -і, ж.

касцю́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Мужчынскае (пінжак і штаны) ці жаночае (жакет і спадніца) верхняе адзенне.

Пашыць к.

2. (часцей з азначэннем). Адзенне спецыяльнага прызначэння.

Спартыўны к.

Маскарадны к.

|| памянш. касцю́мчык, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. касцю́мны, -ая, -ае.

касцюме́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па тэатральных касцюмах; работнік касцюмернай.

|| ж. касцюме́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

касцюме́рны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да тэатральных і маскарадных касцюмаў, звязаны з іх вырабам, падрыхтоўкай і захоўваннем.

Касцюмерная майстэрня.

2. у знач. наз. касцюме́рная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Аддзел у тэатры, дзе захоўваюцца касцюмы, ці майстэрня, дзе яны рыхтуюцца.

Атрымаць касцюм у касцюмернай.