Verbum

разбуя́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак. (разм.).

Пачаць моцна буяніць.

разбы́цца, -бу́дуся, -бу́дзешся, -бу́дзецца; -бу́дзься; зак. (разм.).

Распаўнець, раздацца.

Патаўсцець, р. з гадамі.

|| незак. разбыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

разбэ́рсаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

1. Разблытаць, раскідаць.

Р. ніткі.

Р. валасы.

2. Тое, што і разбарсаць.

Р. аборы.

|| незак. разбэ́рсваць, -аю, -аеш, -ае.

разбэ́рсвацца гл. разбарсацца.

разбэ́рсваць гл. разбарсаць, разбэрсаць.

разбэ́сціцца, -бэ́шчуся, -бэ́сцішся, -бэ́сціцца; зак.

1. Маральна распусціцца, прывучыцца да дрэнных звычак.

2. Стаць непаслухмяным, разбалавацца, раздурэць.

Дзеці зусім разбэсціліся.

|| незак. разбэ́шчвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. разбэ́шчванне, -я, н.

разбэ́сціць, -бэ́шчу, -бэ́сціш, -бэ́сціць; -бэ́шчаны; зак., каго (што).

1. Маральна распусціць, прывучыць да дрэнных звычак.

2. Разбалаваць, раздурыць.

Р. дзіця.

|| незак. разбэ́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. разбэ́шчванне, -я, н.

разбэ́шчаны, -ая, -ае.

1. 3 дрэннымі, амаральнымі звычкамі.

2. Разбалаваны, непаслухмяны.

Разбэшчаныя дзеці.

|| наз. разбэ́шчанасць, -і, ж.

разбэ́шчвальнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто разбэшчвае.

|| ж. разбэ́шчвальніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

разбяга́цца гл. разбегчыся.