Verbum

нарука́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чахол, які надзяваецца зверху рукавоў сарочкі, пінжака (да локцяў) для аховы іх ад забруджвання, зносу ў час работы.

нарука́ўны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца на рукаве.

Н. знак.

Нарукаўная павязка.

на́руку, прысл. (разм.).

Выгадна, зручна, дарэчы.

Гэта яму н.

нарумя́ніцца гл. румяніцца.

нарумя́ніць гл. румяніць.

нару́чнікі, -аў, адз. -нік, -а, м.

Металічныя кольцы, злучаныя ланцужком, якія надзяваюцца на рукі злачынцам, зняволеным; кайданкі.

нару́чны, -ая, -ае.

Які надзяваецца на руку, носіцца на руцэ.

Н. гадзіннік.

нарцы́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шматгадовая цыбульная расліна сямейства амаралісавых з белымі або жоўтымі кветкамі.

|| прым. нарцы́савы, -ая, -ае.

на́ры, -аў.

Насціл з дошак, прызначаны для спання, які знаходзіцца на пэўнай вышыні над падлогай або зямлёй.

Турэмныя н.

Двух’ярусныя н.

нарыва́ць¹ гл. нарваць¹.