раскіда́ць, -аю, -аеш, -ае; -аны;
1. што. Кі́даючы, размясціць у розных месцах па паверхні або пакласці ў беспарадку.
2.
3. што. Разбурыць, разваліць.
4. што. Дарэмна патраціць.
5. што. Праараць уроскідку.
||
||
раскіда́ць, -аю, -аеш, -ае; -аны;
1. што. Кі́даючы, размясціць у розных месцах па паверхні або пакласці ў беспарадку.
2.
3. што. Разбурыць, разваліць.
4. што. Дарэмна патраціць.
5. што. Праараць уроскідку.
||
||
раскіда́ць
раскі́двальнік, -а,
1. Той, хто займаецца раскідваннем чаго
2. Прыстасаванне для раскідвання чаго
раскі́двацца, -аюся, -аешся, -аецца;
1.
2. Дарэмна траціць, не імкнуцца ўтрымаць што
раскі́дваць
раскі́дзісты, -ая, -ае.
1. 3 шырока раскінутымі галінамі.
2. Раскінуты, размешчаны на вялікай прасторы.
||
раскі́длівы, -ая, -ае (
Неашчадны, неэканомны.
||
раскідны́, -а́я, -о́е.
1. Такі, які можна раскінуць, раскласці; раскладны.
2. Прызначаны для раскідання чаго
3. Які робіцца шляхам раскідання, рассейвання.
раскілза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны;
Вызваліць ад укладзеных у рот цугляў.
||
раскі́нуць, -ну, -неш, -не; -кінь; -нуты;
1. Шырока развесці, распасцерці ў розныя бакі.
2. Разаслаць, разгарнуць на паверхні чаго
3. Знайшоўшы месца, паставіць, размясціць што
4. Раскідаць, рассыпаць па чым