Verbum

данары́т

(ад ням. Donar = імя міфалагічнага германскага бога буры)

выбуховы матэрыял, сумесь амонію, нітрагліцэрыны і іншых рэчываў.

дана́тар

(лац. donator = дарыльшчык)

1) характэрная для мастацтва сярэдневякоўя і эпохі Адраджэння выява будаўніка храма або заказчыка твора жывапісу;

2) рэчыва, якое служыць для атрымання з яго іншага рэчыва або матэрыялу (напр. вада з’яўляецца данатарам вугляроду).

данаты́сты

(с.-лац. donatista, ад Donat = імя карфагенскага епіскапа)

удзельнікі рэлігійнага руху ў Паўн. Афрыцы 4—5 ст., накіраванага супраць афіцыйнай хрысціянскай царквы і рымскага панавання.

данжо́н

(фр. donjon)

галоўная вежа ў сярэдневяковым замку, якая служыла месцам апошняй абароны і ўкрыццём пры нападзе ворага.

да́ніо

(н.-лац. danio)

рыба атрада карпападобных, якая водзіцца ў прэсных вадаёмах Паўн. і Паўд.-Усх. Азіі; гадуецца ў акварыумах.

данса́нтнасць

(ад фр. dansant = танцавальны)

танцавальнасць, сукупнасць фармальных якасцей музыкі, якія робяць яе зручнай для танца і выяўляюць танец.

да́нсінг

(англ. dancing)

спецыяльнае месца для танцаў у рэстаране або кавярні (у замежных краінах).

да́нсінг-хол

(англ. dancing hall)

танцавальная зала.

данты́ст

(фр. dentiste, ад лац. dens, -ntis = зуб)

зубны ўрач з сярэдняй адукацыяй; зубны тэхнік (параўн. стаматолаг).