дадаі́зм
(фр. dadaïsme, ад dada = «конік» (дзіцячы лепет)]
мадэрнісцкі кірунак у літаратуры і мастацтве Зах. Еўропы пач. 20 ст., які вызначаўся нігілізмам, наўмысным прымітывізмам, антыэстэтызмам; даў пачатак сюррэалізму і экспрэсіянізму.
дадэкаго́н
(ад гр. dodeka = дванаццаць + -гон)
дванаццацівугольнік.
дадэкафо́нія
(ад гр. dodeka = дванаццаць + -фонія)
метад музычнай кампазіцыі, заснаваны на адмаўленні ладавых сувязей паміж гукамі (гл. атанальнасць) і сцвярджэнні абсалютнай роўнасці ўсіх 12 тонаў храматычнай гамы.
дадэка́эдр
(ад гр. dodeka = дванаццаць + -эдр)
дванаццаціграннік.