Verbum

дыспо́ра

(н.-лац. dispora)

каланіяльная зялёная водарасць сям. кокаміксавых, якая трапляецца ў прэсных водах.

дыспрапо́цыя

(ад дыс- + прапорцыя)

адсутнасць прапарцыянальнасці, суразмернасці, неадпаведнасць паміж часткамі цэлага.

дыспро́зій

(н.-лац. disprosium, ад гр. dysprositos = цяжкадаступны)

хімічны элемент, рэдказямельны метал сям. лантаноідаў выкарыстоўваецца як кампанент спецыяльных магнітных сплаваў.

ды́спут

(польск. dysputa, ад лац. disputare = разважаць, спрачацца)

публічная спрэчка па навуковых, літаратурных і іншых пытаннях грамадскага значэння.

дыспутава́ць

(лац. disputare = разважаць, спрачацца)

весці дыспут, удзельнічаць у спрэчцы па навуковых, літаратурных і іншых важных у грамадскіх адносінах пытаннях.

дыспута́нт

(лац. disputans, -ntis)

удзельнік дыспуту.

дыста́льны

(ад лац. distare = знаходзіцца на адлегласці)

самы аддалены ад сярэдняй плоскасці цела (пра частку цела, орган); проціл. таксімальны.

дыста́нцыя

(лац. distantia)

1) адлегласць, прамежак паміж чым-н.;

2) адлегласць па глыбіні паміж вайскоўцамі, вайсковымі падраздзяленнямі ў страі, а таксама паміж машынамі, самалётамі, караблямі ў баявым парадку (параўн. інтэрвал 3);

3) сп. адлегласць паміж стартам і фінішам, паміж баксёрамі на рынгу і інш.;

4) участак адміністрацыйна-тэхнічнага падзелу чыгуначнага, шашэйнага, воднага пуці.

дысто́рзія

(лац. distorsio = скрыўленне)

расцяжэнне звязак сустава або іх пашкоджанне.

дысто́рсія

(лац. distorsio = скрыўленне)

скажэнне адлюстравання, атрыманага пры дапамозе лінзы або аптычнай сістэмы, з-за рознага лінейнага павелічэння розных яго частак; разнавіднасць аберацыі.