Verbum

дыспенса́цыя

(лац. dispensatio = рэгуляванне)

індывідуальнае вызваленне дадзенай асобы ад дзеяння пэўнага царкоўнага правіла або абяцання.

дыспепсі́я

(гр. dispepsia)

парушэнне нармальнай дзейнасці страўніка і кішэчніка ў дзяцей першага года жыцця.

дыспергава́ць

(лац. dispergere = рассейваць, рассыпаць)

раздрабняць цвёрдыя або вадкія целы ў якім-н. асяроддзі, у выніку чаго ўтвараюцца парашкі, суспензіі, эмульсіі.

дыспе́рсія

(лац. dispersio = рассейванне)

раскладанне, раздзяленне, рассейванне (напр. д. святла, д. мінеральных солей у глебе).

дыспе́рсны

(лац.dispersus)

раздроблены, рассеяны;

д-ая сістэма — фізіка-хімічная сістэма, у якой адна з састаўных частак у выглядзе дробных часцінак размеркавана ў аднародным асяроддзі.

дыспе́тчар

(англ. dispatcher)

работнік, які рэгулюе рух транспарту або ход работы прадпрыемства з аднаго цэнтральнага пункта пры дапамозе сродкаў сувязі.

дыспетчарыза́цыя

(ад дыспетчар)

цэнтралізацыя аператыўнага кантролю і кіравання вытворчымі, транспартнымі, тэхналагічнымі і іншымі працэсамі, заснаваная на прымяненні сучасных сродкаў перадачы і апрацоўкі інфармацыі.

дысплазі́я

(ад дыс- + гр. plasis = утварэнне)

няправільнае развіццё органаў або частак цела.

дыспле́й

(англ. display = паказваць, узнаўляць)

прыбор для візуальнага адлюстравання алфавітна-лічбавай і графічнай інфармацыі ў дыялогавым рэжыме работы чалавека з ЭВМ; уваходзіць у склад персанальнай ЭВМ або далучаецца да яе з дапамогай ліній сувязі.

дыспно́э

(ад дыс- + гр. pnoe = дыханне)

цяжкае дыханне, задышка (параўн. апноэ).