Verbum

дыскуці́раваць

(ням. diskutieren, ад лац. discutere = даследаваць, абмяркоўваць)

весці дыскусію, абмяркоўваць якое-н. спрэчнае пытанне.

дыск-жаке́й

(ад дыск + жакей)

вядучы праграмы ў дыскатэцы.

дыслака́льны

(ад дыс- + лакальны)

д. шлюб — звычай раздзельнага пражывання мужа і жонкі, кожнага з уласнымі сваякамі, у перыяд пераходу ад матрыярхату да патрыярхату.

дыслака́цыя

(фр. dislocation, ад лац. dis = раз + locatio = змяпгчэнне)

1) размяшчэнне ўзброеных сіл або ваенных аб’ектаў на тэрыторыі якой-н. краіны;

2) зрушэнне пластоў зямной кары;

3) зрушэнне касцей пры пераломах.

дыслалі́я

(ад дыс- + гр. lalia = размова)

разлад мовы, які выяўляецца ў парушэнні вымаўлення гукаў; коснаязыкасць.

дысмарфама́нія

(ад дыс- + марфа- + манія)

псіхічнае расстройства, якое выяўляецца хваравітай упэўненасцю ў наяўнасці выдуманай фізічнай заганы.

дысмарфафабі́я

(ад дыс- + марфа- + -фобія)

назойлівы неўратычны страх, звязаны з рэальнай або ўяўнай фізічнай заганай; у адрозненне ад дысмарфаманіі працякае звычайна без цяжкіх псіхічных расстройстваў.

дысменарэ́я

(ад дыс- + гр. men = месяц + rheo = цяку)

парушэнне менструацый.

дысмікрабіёз

(ад дыс- + мікра- + -біёз)

тое, што і дысбактэрыёз.

дыспазіты́ўнасць

(ад дыспазітыўны)

права ўдзельнікаў дагавора або судовага працэсу дзейнічаць паводле свайго меркавання.