Verbum

дынітрахлорбензо́л

[ад ды- + нітра(ген) + хлорбензол]

арганічнае злучэнне, жоўтае крышталічнае рэчыва; выкарыстоўваецца пры вырабе фарбавальнікаў.

дыно́брыян

(н.-лац. dynobryon)

аднаклетачная або каланіяльная залацістая водарасць сям. ахраманадавых, якая пашырана пераважна ў чыстых вадаёмах.

дыно́д

(ад ды- + анод)

электрод у фотаэлектронным памнажальніку для павелічэння электроннага патоку ў выніку дынатроннага эфекту.

дыно́рніс

(ад гр. deinos = страшны + omis = птушка)

буйная, да трох метраў вышыні, бегаючая птушка, якая жыла ў Новай Зеландыі і была знішчана на працягу двух апошніх стагоддзяў.

дэна́рый, дына́рый

(лац. denarius)

1) старажытнарымская сярэбраная манета, роўная 10 асам​²;

2) сярэбраная манета германскіх дзяржаў у 5—8 ст., якая імітавала рымскі д.;

3) сярэбраная манета дзяржаў Зах. Еўропы ў 8—12 ст.; на тэрыторыі Беларусі абарачалася ў 11 ст.;

4) сярэбраная, потым білонная манета Вялікага княства Літоўскага ў 14—17 ст.