Verbum

санідзі́н

(гр. sanidine = таблічка)

мінерал, калій-натрыевы палявы шпат.

сані́раваць

(лац. sanare = лячыць)

1) аздараўляць, рабіць здаровым (напр. с. поласць рота);

2) паляпшаць стан чаго-н. (напр. с. фінансы).

саніта́р

(н.-лац. sanitarius = які датычыць здароўя, ад лац. sanitus = здароўе)

асоба, якая належыць да малодшага медыцынскага персаналу ў лячэбных установах, у арміі.

санітары́я

(н.-лац. sanitarius = які датычыць здароўя, ад лац. sanitas = здароўе)

сукупнасць мерапрыемстваў, накіраваных на захаванне і ажыццяўленне правіл гігіены, на падтрыманне здароўя насельніцтва.

са́нкцыя

(лац. sanctio = строгая пастанова)

1) зацвярджэнне вышэйшым органам якога-н. акта, што надае яму сілу закона;

2) юр. мера супраць парушэння закона, дагавора, абавязацельства.

санкцыяні́раваць

(ад санкцыя)

даваць санкцыю на што-н., зацвярджаць, адабраць, прызнаваць законным, правільным што-н.

санкюло́ты

(фр. sans-culottes = без кароткіх штаноў, галадранцы)

прадстаўнікі рэвалюцыйнай гарадской беднаты ў перыяд Французскай рэвалюцыі 1789—1794 гг.

сано́метр

(ад лац. sonus = гук + -метр)

прыбор, пры дапамозе якога вывучаюць ваганні струн.

сано́рны

(лац. sonorus = звонкі);

с. зычны — зычны гук, пры ўтварэнні якога голас пераважае над шумам.

сано́рыка

(ад лац. sonorus = звонкі)

гукавышынная з’ява ў музыцы, пры якой тонаў не чуваць, аднак яны пазначаны ў партытуры.