Verbum

сі​¹

(лац. si)

сёмы гук музычнай гамы, а таксама нота, якая абазначае гэты гук.

сі​²

(англ. SI, ад System Intemational = міжнародная сістэма)

сістэма адзінак вымярэння фізічных велічынь, прынятая XI Генеральнай канферэнцыяй па мерах і вазе ў 1960 г.; Міжнародная сістэма адзінак.

сіалаадэні́т

(ад гр. sialon = сліна + aden = залоза)

запаленне слінных залоз.

сіа́ль

[ад сі(ліцый) + ал(юміній)]

знешняя абалонка літасферы, якая складаецца пераважна з крэмнію і алюмінію.

сіама́нг

(малайск. siainan)

чалавекападобная малпа сям. гібонаў, якая пашырана на востраве Суматра і паўвостраве Малака.

сібары́т

(гр. sybarites = жыхар старажытнагрэчаскай калоніі Сібарыс)

распешчаны, раздураны раскошаю чалавек, багаты спешчаны гультай.

сібіля́нты

(лац. sibilans, -ntis = свісцячы)

лінгв. пярэднеязычныя фрыкатыўныя зычныя гукі (с, з, ш, ж).

сі́бсы

(англ. sibs)

патомкі адных бацькоў, родныя браты і сёстры, але не блізняты.

сівапітэ́к

(н.-лац. sivapithecus)

вымерлая чалавекападобная малпа, рэшткі якой знойдзены ў міяцэнавых адкладах Індыі і Усх. Афрыкі.

сіві́ла

(гр. sibylla = прарочыца)

жанчына-прарочыца ў старажытных грэкаў, рымлян, яўрэяў.